Als een vis…..in vele vijvers

Zomer 2008; mede ingegeven door mijn verhuizing van het westen van het land naar het mooie Brabant kreeg ik de mogelijkheid om met een interim opdracht op zak zelfstandige te worden. Zonder twijfel, of beter gezegd, vol overtuiging, greep ik de kans. Gedreven door de drang naar vrijheid, de behoefte aan afwisseling en mijn liefde voor mensen. Een HR klus was het, zwangerschapsvervanging. En daar waar een verlofperiode ongeveer 4 maanden duurt heb ik er bijna een jaar mogen bouwen aan HR instrumenten en een bedrijfsverhuizing (ik had het tenslotte recentelijk privé kunnen oefenen). Naast lopende zaken natuurlijk. Het was water van goede kwaliteit met veel leuke en kleurrijke visjes. En de vakinhoudelijke uitdaging om hen nog beter te laten zwemmen, hetgeen zich buiten het interim werk doorzet in mijn eigen coach- en trainingspraktijk.

Een crisis op micro niveau (in de vorm van een echtscheiding) en één op macro niveau (die geen toelichting behoeft) verder sta ik na ruim 3 jaar nog steeds 100% achter de genomen stap. Mensen om mij heen projecteren hun behoefte aan zekerheid regelmatig met goedbedoelde vragen als ‘Heb je wel genoeg inkomsten, genoeg opdrachten?’ Ik ben in de gelukkige omstandigheid om daar volmondig –ja- op te kunnen antwoorden. De enige zekerheid die ik heb gecreëerd is die van een arbeidsongeschiktheidsverzekering (het zal je maar gebeuren) en een jaarlijkse pensioenreservering (voor ooit).

Het Nieuwe Werken, als in tijd- en plaatsonafhankelijk werken, heeft gelijktijdig met het zelfstandig ondernemerschap haar intrede in mijn leven gedaan. Dit betekent dat de laptop ’s avonds aanstaat. Soms tegen mijn zin in, dat zeg ik er eerlijk bij. En tegelijkertijd betekent dat ook dat ik de flexibiliteit heb om op woensdagmiddag met mijn mannetje van 9 jaar te genieten van leuke dingen doen. Vrijheid? Absoluut! Ik kan zelf kiezen in welk water ik (tijdelijk) ga zwemmen. Zelfontwikkeling? Essentieel! Regelmatig sta ik mezelf toe om een opleiding of workshop te doen om geïnspireerd te worden en dit weer over te dragen aan andere mensen. Of ik collega’s mis? Soms wel ja. Op die momenten is het fijn om te weten dat ik een groot netwerk van mensen heb waar ik mee kan sparren. En zij uiteraard ook met mij.

Zoals het een goed coach betaamt, kijk ik ook mezelf regelmatig (in de spiegel) aan. Voor 2012 heb ik de afspraak met -BV IK- gemaakt (of -IK BV-, kan ook in mijn geval), dat ik mijn activiteiten ga focussen op dat waar ik goed in ben; het spiegelen, ontwikkelen, bij hun gevoel brengen en inspireren van mensen. Door coaching en training. En dat begint bij…..mezelf!

Zelfstandige Zonder Personeel, in mijn ogen dekt het begrip de lading niet, want waarom zou je vertellen wat je niet hebt. De NS heeft van haar stoptrein een sprinter gemaakt, vertraging is omgedoopt tot uitgesteld vertrek. Van ZZP naar ZP: Ik ben een Zelfstandig Professional. Met trots!