Geloof, hoop en liefde
april 15, 2019Een leven lang leren
april 15, 2019Hij belt me op, zoonlief van 16, op de terugweg van het sollicitatiegesprek. Op mijn vraag hoe het ging hoor ik een ‘vol-vertrouwen-goed’.
Hij is goed aan de tand gevoeld.
Over wat zijn ervaring is.
Hoe hij zichzelf ziet: ‘vrolijk, enthousiast’.
Wat z’n moeder over hem zegt: ‘spontaan’.
Op welke afdeling hij wil werken. Kassa. Of vakkenvullen op de afdeling Houdbaar.
Of hij een voorkeur heeft. Yep, doe mij de kassa. Ja hoor, dat lukt mij: ik kan om 21 uur nog een vrolijk gezicht opzetten.
Hoe het komt dat hij zo rustig en niet zenuwachtig is.
Zijn zelfvertrouwen is voelbaar en zichtbaar.
Dit jong, dat weinig aansluiting had op de lagere school. Die de eerste jaren van de middelbare school echt zijn weg moest zoeken, omdat hij wilde praten: iets waar zijn mannelijke leeftijdsgenoten over het algemeen weinig behoefte aan hadden.
60 mensen doen in dit bedrijf kassawerk, één van hen is man. En vanaf heel binnenkort: twee. De glazen kassavloer wordt doorbroken.