Al eeuwenlang geven mensen met rituelen symbolisch vorm aan dat wat ze rondom leven en dood speciale aandacht willen geven. Denk bijvoorbeeld aan het branden van een kaarsje, een hand op de kist als afscheid, een stille tocht, het schrijven van een brief of het jaarlijks herdenken van iemand die is overleden op zijn/haar verjaardag of sterfdag. Zo krijgt mijn moeder bij de komst van ieder nieuw kleinkind een badeendje op haar graf om het groeiende leven te vieren. En versieren we Maike\’s grafje ieder jaar op haar verjaardag met slingers. Om haar korte aardse leven te vieren, vol liefde en dankbaarheid.

Rituelen zijn ook manieren van communicatie. Niet door woorden, wel met daden. Want rituelen zorgen ervoor dat we iets kunnen doen met ons gevoel. Ook tijdens de vRouwen aan de Keukentafel-dagen mogen we getuige zijn van de rituelen die elke vrouw rondom het leven en de dood van haar kind heeft en deelt. Tijdens deze dag geven we samen vorm aan rituelen, bijvoorbeeld rondom het plek geven aan onze kinderen. Stil en intens. Kwetsbaarheid en kracht komen samen en worden gedeeld. Want iedere keukentafeldag weer wordt de essentie van rituelen ontroerend zichtbaar.

Gisteravond heb ik in de heldere kou onder een prachtige sterrenhemel een wensballon opgelaten. Een ritueel uit dankbaarheid voor alles wat groter is dan wij zijn. Veelzeggend en tegelijkertijd stil licht in het donkerste donker. Licht dat onmetelijke afstanden en reusachtige ruimten overwint. Ritueel licht, als bewijs dat iets heel kleins, een heel grote uitwerking kan hebben.
no-repeat;left top;;
auto