Een plek voor verlies?

Toen Maike overleed zeiden mensen: 'het is belangrijk om je verlies een plek te geven.' Ook de drie vrouwen (en moeders van een overleden kind) die ik deze week sprak, vertelden dat mensen dit tegen hen hadden gezegd.

Het is zo goedbedoeld, deze uitspraak. Mensen willen zo graag dat de pijn weggaat en dat je weer kunt gaan genieten van het leven.

En tegelijkertijd is de uitspraak zo confronterend. Want niemand kan vertellen waar deze plek is: de plek waar je verlies kunt 'wegbrengen en achterlaten'? Een verlies wat zo heftig is: de tranen, het verlangen, het missen, het willen verzorgen van je kind wat er niet (meer) is.

1 ding is zeker: ik geloof niet in een plek voor verlies. Ik geloof wel in het creëren van een plek voor het kind dat is overleden. Door het delen van herinneringen: keer, op keer, op keer. Door het noemen van de naam. Door het delen van het verdriet. Waar je maar wilt en wanneer je maar wilt. Op een dag als vandaag, Wereldlichtjesdag, de dag waarop alle overleden kinderen worden herdacht. En op alle andere dagen van het jaar. Vanuit het hart.