Van Curriculum Vitae naar Potentia Vitae…

Bijna 45 zomers oud moet ik af en toe slikken als ik een CV zie langskomen van een jongeling in 1991 geboren. Toen hij 4 was, had ik net mijn studie Bedrijfskunde afgerond. Het illustere-weinig-kansen-op-de-arbeidsmarkt-jaar-1995 wel te verstaan. Een uitkering aanvragen kwam niet in me op. Om niet stil te zitten en actief aan mijn ervaring te bouwen begon ik in een uitzendbaan als telefoniste bij een grote uitzendorganisatie op het Amsterdamse Leidseplein. In de avonduren schreef ik echte brieven met echte postzegels, iedere dag uitkijkend naar de postbode met al dan niet goed nieuws. Met een vaag idee wat ik met mijn studie wilde doen: iets met mensen, iets met organisaties. Geen marketing, dat wist ik ook. Want dat deden veel van mijn studiegenoten al.

Nu, bijna 20 jaar (ai) later, kan ik zeggen dat de richting helemaal okay was. Ik doe iets met mensen. Ik doe iets met organisaties. En bovenal: ik doe iets met mijn talenten. Talenten die ik de afgelopen 20 jaar heb ontdekt in werkervaringen, voor-mezelf-coachgesprekken, assessments, vragenlijsten, boeken en (coach)opleidingen. Door urenlang bevlogen en in opperste concentratie te werken. En ook door momenten doodmoe thuis te komen van mijn werk en me af te vragen waar dat door kwam en waar ik in godsnaam mee bezig was. Nu kan ik tegen mezelf zeggen: ‘wat dacht je van niet met je talenten bezig zijn?’

Ruimte
Ook ben ik me gaan verdiepen in wellicht minder voor de hand liggende, maar bovenal zeer inspirerende andere zienswijzen op het leven. Het bezoek aan een astrologe, we schrijven december 2001, gaf mij het nieuwe inzicht dat ik iets met schrijven moest gaan doen omdat daar een talent zou liggen. In 2008 vertelde een numeroloog mij: jouw kostbaarste goed in dit leven is vrijheid en je grootste talent ligt in het werken met mensen. Zorg voor je eigen ruimte, alleen dan kan dat wat in potentie in je zit, tot ontplooiing komen. Een betere timing had niet gekund; 2 weken ervoor was ik voor mezelf gestart.

En het klopt: door alle ruimte die ik heb, kan ik nieuwe initiatieven ontplooien en dat doen wat bij mij en mijn talenten past. Geen strakke functiebeschrijving, geen vaste werktijden, geen vaste route woon-werkverkeer. Ja, in deze economische tijden betekent dat ook geen vast salaris. En tegelijkertijd slaap ik er geen minuut korter van. Omdat ik ervan overtuigd ben, en (inmiddels) ook uit ervaring weet, dat in je kracht zitten betekent dat er voelbare en zichtbare passie is die ervoor zorgt dat op het juiste moment het juiste ontstaat. En dat ik door dat bewustzijn ook nee durf te zeggen tegen werk of omstandigheden waar mijn kracht niet ligt.

Ontdekkingen
Ik heb ontdekt dat ik gedreven word door alles wat met het leven te maken heeft: de blijheid én het verdriet. Dat ik goed kan schrijven. Dat ik een goede interim professional ben, omdat ik snel verbindingen kan leggen, met daadkracht te werk ga en graag met mensen samenwerk. Dat ik goed ben in het voeren van gesprekken. Dat ik een talent heb om mensen te inspireren tot ontwikkeling, de gave heb om hen te laten ontspannen in -wie ze zijn- en hen te laten ontdekken hoe het leven (nog meer) actief en vanuit eigen regie vorm te geven.

Het heeft even geduurd voordat ik durfde uit te komen voor dat waar ik in mijn ogen (en in de ogen van anderen) goed in ben. Want ach, in het calvinistische Nederland lopen we daar niet zo graag mee ‘te koop’. Of….doen we dat misschien wel graag, maar durven we het niet? Bang voor de reactie van de ander? De ander die, bizar genoeg, ‘slechts’ profijt kan hebben van jouw talenten. Laten we vooral die angst loslaten, en vol trots onze eigenheid tonen. Mag ik beginnen?

Mijn talenten komen tot uiting:
• In een kinderboek en platform. Ik heb Bedje in de wolken (www.bedjeinwolken.nl) geschreven na het overlijden van mijn dochter Maike, vlak na haar geboorte 7 jaar geleden. De rouw doorgemaakt, alle inzichten meenemend in het nieuwe initiatief vRouwen aan de keukentafel: een platform voor vrouwen die een kind hebben verloren, jong of oud verdriet, in tijd of in leeftijd.

• Als coach, waar ik vanuit mijn eigen praktijk cliënten begeleid bij loopbaan- en levensvragen. Mensen stimuleren om vanuit eigen regie hun leven vorm te geven. Daarnaast werk ik samen met een mannelijke coach in relatiecoaching/-verdieping. In navolging van het bedrijfsleven, waarin periodieke evaluatie van de samenwerking en het functioneren vanuit de HR cyclus heel normaal is. In onze visie is het essentieel om deze ‘samenwerkingsevaluatie’ ook met je partner (thuis) periodiek te doen. Beiden geleerd vanuit een echtscheiding, hebben we daartoe een mooi programma ontwikkeld.

• In mijn werk als coach/trainer voor Qidos, waarbij het iedere keer weer ontroerend is om mensen mee te nemen in hun talenten. Als interim professional ondersteun ik mensen en organisaties in het HR vakgebied. Met een voorkeur voor de thema’s duurzame inzetbaarheid, competentiemanagement en leren & ontwikkelen, dat zal geen verrassing zijn…

• Als vrijwilliger voor de Stichting Emma @ Work in Amsterdam (www.emma-at-work.nl), waar ik mij onder andere richt op werving en selectie van nieuwe medewerkers en coaching. Een stichting die onder de bezielende leiding van Marlies van Hilten fantastisch werk doet door jongeren met een chronische ziekte of lichamelijke beperking te bemiddelen naar betaald werk, wat hun kansen op een zelfstandig (financieel) onafhankelijk leven op latere leeftijd vergroot.

• En... de jongste loot aan de stam van mijn levensboom: sinds begin dit jaar mag ik als (parttime) Buitengewoon Ambtenaar van de Burgerlijke Stand in de gemeente Boxtel, getuige zijn van de blije momenten van het leven. Een mooi ambt waarin ik het voorrecht heb om mensen te trouwen.

Terug naar 1989. Mijn moeder overlijdt op 46 jarige leeftijd. Vier jonge kinderen. Veel talenten en verlangens zonder vorm. Misschien is het daarom voor mij extra belangrijk vorm te geven aan dat wat in me zit. Omdat ik haar verlangen heb gevoeld en ook de onmacht heb gezien van niet (meer) kunnen. Vanuit dankbaarheid voor haar leven en het leven wat ze mij heeft gegeven.

Wat ik sowieso hoop is dat over 5, over 10, over 15 enzovoort jaren, bovenstaande opsomming van activiteiten is aangevuld met vele andere vormen waarin mijn talenten tot uiting komen en zijn gekomen. Ja, het is soms onrustig; al die mapjes op de achterbank van mijn auto en in mijn werkkamer. In het weekend achter de laptop. Een hoofd vol ideeën en de frustratie van geen-tijd-hebben-om-uit-te-werken. Zo ben ik al maanden bezig met het schrijven van een nieuwe site (www.feelwise.nl), in wording dus nog even wachten met kijken), maar door mijn huidige uitdagende (en leuke) interim HR opdracht vind ik daar nu de tijd niet voor.

Ja, ik kan zoekende en onzeker zijn, het even niet meer weten. Dan wordt het heel druk in mijn hoofd. Voor mij zijn dat signalen dat ik niet in mijn kracht zit, of dat mijn talenten onvoldoende in het licht staan. Voor mij gaat het in mijn CV niet over wat ik heb gedaan. Curriculum Vitae wordt Potentia Vitae. Het gaat over wat mij drijft, wat mijn talenten zijn, waar ik blij van word, wat ik in dit leven aan mezelf en aan de wereld te geven heb. Nu en later. –Zijn-, zoals ik bedoeld ben. Ik craft mijn job, nee, ik craft mijn leven. Ik gun het iedereen, dit levensgeluk. Met heel mijn hart.