Zacht voor angst

Angst is een gedachte die vaak gekoppeld is aan verlies en heftige (fysieke) reacties kan oproepen. De angst om iemand die in je hart zit te verliezen, de angst dat een zwangerschap niet goed afloopt, de angst om ziek te worden. 'Angst is het gebrek aan informatie' zei iemand laatst tegen me. Zo eenvoudig als deze uitspraak is, zo waar is deze ook. Want angst hebben we vaak als het gaat over de toekomst: een gebied in tijd waar we geen informatie over hebben, zolang het niet het moment –nu- is.

Elke dag weer kunnen er dingen gebeuren, waarvan we niet weten hoe het gaat (af)lopen. Daar moeten jij en ik mee leven, en tegelijkertijd kan dat heel heftig zijn. Gelukkig zijn er momenten dat iets wat je echt spannend vond goed afliep ('dat viel mee' of 'dat ging soepel'). En ook zijn er gebeurtenissen in je leven die je heftig raken, omdat daarin juist gebeurde waar je (altijd al) bang voor was. Want angsten kunnen diepgeworteld en tegelijkertijd ongegrond zijn. Verwarrend paradoxaal.

Op een moment waarop je grootste nachtmerrie realiteit wordt, is het zo fijn om alles wat je ervaart, voelt en meemaakt met mensen te kunnen delen. Tegelijkertijd kan het voor deze mensen zo confronterend zijn, omdat dat wat je wilt vertellen, hun angst raakt.

Toen Maike overleed merkte ik dat veel mensen het lastig vonden om erover te praten. Sommige mensen wisten niet wat ze moesten zeggen, andere mensen wisten niet hoe ze het gesprek moesten openen. En 1 man was zo eerlijk om tegen me te zeggen dat hij het zo waanzinnig lastig vond om er over te praten, omdat mijn verlies van Maike hem confronteerde met zijn angst om zijn eigen kinderen te verliezen. Een gedachte die hij niet kon verdragen.

Hoe lastig ik het ook vond, ik begreep (en waardeerde) zijn eerlijkheid. Ik moest bekennen dat ik tijdens de zwangerschap angstvallig alle informatie die ook maar iets te maken had met miskramen uit de weg ging. Uit angst dat het mij ook zou gebeuren. Tegen beter weten in, want geen enkel mens is in staat zichzelf te behoeden voor verdriet. En tegen de realiteit in, maar dat wist ik toen nog niet. Gelukkig. Wetende dat de angst de overhand had genomen en alle roze zwangerschapswolken had doorgeprikt. Momenten die juist nu de dierbaarste herinneringen zijn.